تاریخچه کلی بیمه
بیمه به نوعی به دوران ماقبل تاریخ باز می گردد.بیمه دوره های ماقبل تاریخ مستلزم توافق های مربوط به کمک های متقابل بود.به عنوان مثال اگر خانه ی یک خانواده تخریب شده بود ، همسایگان متعهد بودند که به بازسازی آن کمک کنند.در تاریخچه بیمه، نخستین نوع بیمه که مربوط به قبل از سده نوزدهم میباشد , بیمه باربری دریایی است. به اینگونه که کشتیرانان و دریانوردان از بازرگانان و تجار وام دریافت میکردند و اگر سفر خود را به سلامت به سرانجام می‌رساندند باید در مدت زمان معلوم اصل پول دریافتی را به همراه سودش به آن بازرگان بازگشت می‌دادند. در تمام این مدت هم کالاهای این دریانورد مقروض نزد بازرگان گرو می‌ماند و اگر طلبش به موقع وصول نمی‌شد می‌توانست آنها را به حراج بگذارد اما چنانچه کشتی با اتفاقات دریایی رو به رو میشد یا دزدان دریایی کالاها را غارت میکردند دریانورد هیچ وظیفه‌ای نسبت به عودت دادن وام دریایی نداشت.
اولین بیمه در جهان
باور عمومی بر این است که برای اولین بار قانون بیمه به معنای واقعی کلمه در سال ۱۶۰۱ در بریتانیا( بیمه لویدز کنونی) برای پشتیبانی از تجارت و حمایت از کشتیرانی در برابر خطرات دزدان دریایی و در واقع در زمان تجارت با کشتی شکل به تصویب رسید و به بیمه باربری دریایی معروف است.
بیمه در ایران
نخستین بار در سال ۱۲۷۰ ناصراللدین شاه قاجار امتیاز تأسیس «اداره حمل و نقل و سازمان بیمه در ایران» را به فردی روس به نام لازار پولیاکف واگذار کرد.بعد از آن در زمان حکومت احمد شاه قاجار در سال ۱۲۸۹، دو فرد روسی با نام‌های « نادژا» و «کافکاز مرکوری» فعالیت‌های بیمه‌ای را در ایران آغاز کردند.به تدریج شرکت‌های خارجی بیمه وارد این حوزه در ایران شدند و نزدیک به ۲۵ سال خارجی‌ها بازار بیمه ایران را در دست گرفتند. طوری که در سال ۱۳۱۴ حدود ۲۹ شرکت بیمه خارجی در ایران مشغول به کار بودند.در سال ۱۳۱۴ هجری شمسی «الکساندر آقایان» و «علی‌اکبر داور»، با بهره‌گیری از سرمایه دولتی ۲۰ میلیون ریالی، شرکت سهامی بیمه ایران را تاسیس کردند. این را می‌توان نقطه آغاز تحولات بیمه در ایران دانست. قبل از تشکیل شرکت بیمه ایران، هیچ شرکتی ۱۰۰% ملی در خاورمیانه و حتی هند وجود نداشت.
